Kafam iyiyken yazılar yazıyorum. Bazen kafam hep iyi.
Yazı yazmaya bile üşenir olmuş bu bedenin ve zihnin sancıları, seninle aynı yatağa girdiğinde çığlık oluveriyor. Nasıl ya da ne şekil bilmiyorum. Tenlerin birbirine değip yandığı yerde başlıyor hikayemiz ve aynı yerde bitiyor. Eskilerden kalan pek çok yanık var üzerimizde, atamadığımız. Bizimki başka türden.. Ya da başka türden olduğuna inandırmak istiyoruz beynimizi. Ya kafamızın hep güzel oluşundan ya da inadına ayık olduğumuzdan hayata karşı, başkalaşamıyor ve tenlerimizin birbirine değdiği anda kalıyoruz. Başka söyleyecek kelimemiz yok!
Kalkıp tütün sarayım en iyisi. Gider balkonda içerim. Sonra bedenime büyük gelen iki kişilik yatakta kıvrılır yatarım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder