senden ölesiye nefret ediyorum.
rüya görmekten korkuyorum. -o zaman uyanık yat!-
arka arkaya gecelerde rüyalarımın sana çıkmasını saçma buluyor, ama sorgulamıyorum.
oranın seni hatırlatmasından nefret ediyorum.
gidesim yok. evim yok. -gitme!-
yeni şeyler inşa etmekten de nefret ediyorum. bi şeylere yeni baştan başlamaktan da.
senden nefret ediyorum. -bunu yazmıştın!-
her tamam geçti dediğimde yeniden yıkmandan nefret ediyorum.
yıkılabilecek kadar toparlanamamış olmaktan utanıyorum.
kimseye seni anlatmıyorum. nefret ediyorum.
seni sana kırdırmak istiyorum.
kemiklerim kırılıyor. -o kalbin olabilir, farketmez!-
sesli harflerle konuşmaktan nefret ediyorum.
sen hep sessiz kal. -konuşmasın-
güvenmekten nefret ediyorum.
bu kadar gerçekçi gözüküp bi b*k olamamaktan nefret ediyorum.
senden nefret ediyorum.
hala her şeyin yerli yerinde durmasından, oraya gittiğimde bir şeyin değişmediğini görmekten, şu andakilere haksızlık yapıyor olma düşüncesinden ölesiye tiksiniyorum.
bana bunları hala söyletebilme olanağı verdiğim için kendimden, bi haber olan andaki insanları/insanı kandırıyormuş hissinden, sevgi sözcüklerini havada bırakmaktan ve bunların senin eserin olmasından nefret ediyorum.
ve en çok... senin bi boktan habersiz hayatına devam etmenden, bencilce kendini düşünmenden, geçti bitti düşüncenden, düşüncesizliğinden kusuyorum!!!
ama hala bunları yazabilecek kadar umurumda olmandan ve benliğimi rahat bırakmamandan, uyanık yatma isteğinden...
.
.
.
_aptallığıma not: Korkulu düş görmektense uyanık yatmak yeğdir.- uygula-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder