karamsarlığa sarmalanmış ruhlarımızla, hoş bir gecenin arkasından gelen 'beni özle' cümlesini bile algılayamayacak kadar köhneleşmiş bedenlerimiz buluşmuyor, ılık bir veda cümlesini duyamayacak kadar sağır kulaklarımızda başka başka çığlıklar yankı buluyor ve biz 'beni özle'den çok öteye geçmiş kişiliğimizle, bunu belki de gerçek bir veda kalıbına oturtuyor ve korkuyoruz!
ya ardından gelecek kelime olgusu kuru bir 'bitti' ise... ya da 'olmadı' bile diyemeyecek kadar cesaret yoksunu ise karşındaki ve gidişi gelişinden daha sessiz, çok sessiz olursa...
korkuyoruz ve en yakınımıza daha önceki yaşanmışlıkla bakıyoruz, ya yine aynısı olursa... karşıdan gelen gözlerdeki ses saçmalama dese de, ruhumuz çok yaralı...
beni özle cümlesi bitti yüklemiyle hayat bulmasın bulamasın diye başka şeylerden bahsedip duymamazlığa geliyoruz. ama gözlerimiz ya... diye başlayan cümleye gebe...
ya yine aynısı olursa...
bir davette karşılaşırsın,seversin, o da, sanırsın ...sabah uyanırsın yine hoş bir günü bitirmişsindir ya da sen öyle sanmaktasındır. teknolojik bir sesten gelen mekanik bir yazı beliriverir ekrana BİTTİ. sessizlik olur sonrası. biten başka şeylerdir o an anlamazsın, karşındaki de bilmez neleri bitirdiğini ama giden tek bir birey değildir hiç bir zaman...
ya yine aynısı olursa...
bir gece bir sohbet başlar bir yerlerde.. noktalar şifre olur, sohbet koyulaşır. ama aslında hep o anda kalınmıştır, fark edilmez. karşındaki kendi kendine gelir, sonra beğenmez gider, sonra gelir gibi olup temelli gider. gittiğini bile anlamazsın, zaten dillendirme gereği duymaz. giden hiçbir zaman tek birey değildir.o an anlamazsın...
.
.
mutlu yazı olmalıydı bu. mutluluk var çünkü...
'beni özle' bazen sadece beni özle demektir ve içinde yan anlam barındırmaz.
seni özledimdeki yalınlık gibi...
aynıları kaldırıyor ve sadece inanıyorum. inanmadaki yalınlıkla birlikte...
ve seni özledim...
ama bir gün bitecek sevgilim, bir şekilde, her şey gibi....
hiçbir şey sonsuza kadar sürmez!
hiçbir şey sonsuza kadar sürmez!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder