tüm gün dikildiğim bir işten küçük bi kare kaldı sadece...
küçük bir çocuk..
en fazla 5 yaşında. belki de yok bile o kadar.
alışveriş sepetinin yanında ailesinin kasaya eşyaları yerleştirmesini izliyor.
kasanın yanında eski müşteriden kalma file içinde bir top.
aldı.. biraz oynadı. arada göz ucuyla bana bakmakta. hani belki kızarım diye. gülümsedim. o da bana...
Annesi ' hayır onu alamayız' dedi. Dudak büktü yerine bıraktı.
Sonra gitti şekerleme aldı. Annesinin paçasından çekti 'bunu?' dedi..
Anne hiçbir şey söylemeden şekerlemeyi bıraktı. Baba oğlunu kucağına aldı çıktılar..
İki adım sonra çocuk kucaktan indi, dudak büktü gitti oturdu, kollarını bağladı. hiç konuşmadı. Ağlamadı da...
5 dakika sonra baba ve çocuk kasada belirdi. Çocuk alışveriş sepetinin içinde.. Babanın elinde top ve şekerleme...
Çocukla göz göze geldik. Gözleri parladı. Gülümsedi. ben de ona gülümsedim.. İki elini yumruk yapıp yukarı kaldırdı...
Ehh, zafer kazanmıştı ne de olsa..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder