26 Ağu 2012

sonsuzluk ironisi

korkularınla yüzmeşmelisin belki de. sonsuza kadar kaçamazsın çünkü...
hiçbir şey sonsuza dek sürmez ne de olsa!
neyin ne olduğu apaçık aslında.

ardına sığındığın, sığınmaya çalıştığın ama bir o kadar da korktuğun, huzur! kalıcı değil.
özde hüzün kalıntıları...
gitmemiş.
nerede görülmüş zaten hüznün serden gittiği?
herkesleşecek birazdan ortalık.
gün ağaracak. az kaldı!
deftere yansıyan sokak lambası ışığı da gittikçe kaybolacak...
sen de herkesleşeceksin.
bir zaman sonra... şimdi değil!

rüyaydı diyeceğim sonrasında.
en sevdiğim çikolatayı yemişcesine tad kalacak ağzımda.
uyanacağım.
her araladığım kapının bir vakit sonra kapanması gibi...

ve ben yine yetineceğim.
anlarımızda gezineceğim,
anılarımızı, taze tutacağım .
biraz!
sonra alışacağım.
hiçbir şey sonsuza dek sürmez ne de olsa!




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder